आज सकाळीच माझं पिल्लू मस्त गोड साखरझोपेत होते आणि माझ्या नवर्याने संताक्लोजची टोपी आणि मुखवटा घालून तिला उठवले इतक्या आनंदाने ती हसत उठली त्यानंतर आवडते चोकोलेट…. जाम खुश स्वारी … आता सुट्ट्या लागल्या आहेत ना… तिला बिलकुल अपेक्षा नव्हती अशा सकाळीची… आज आम्ही तीघेपण खूप खुश आहोत .
खरच किती छोट्या छोट्या गोष्टीतून आनंद आपण घेऊ आणि देऊ शकतो… पण या गोष्टी मन दुखावताना का लक्षात येऊ नयेत…. मला बर्याचदा असे वाटते कि आपण अनोळखी किंवा फक्त तोंड ओळख असणार्यांशी चांगले आणि सुहृदतेने वागतो पण जवळच्या आपल्या अशा माणसांशी कधी कधी कारण नसताना कठोरतेने वागतो…. कदाचित जवळचे आहेत समजून घेतील या भ्रमात आपण असतो… पण या सर्व गोष्टी मनात कुठे तरी खोलवर रुजत असतात आणि साठत असतत… एखादे गढूळ पाण्याचे डबके साचावे तसे…. आणि मनातल्या मायेवर, प्रेमावर शेवाळाचा थर चढवतात. नव्या लिखाणाबरोबर खरच साऱ्यांची मने जपण्याचा छोटासा प्रयत्न मी तरी सुरु केला आहे.
No comments:
Post a Comment